Ahbun kullanıcısından alıntı
Arkadaşlar merhaba,
Bugün iş yaptığımız biri vardı merterdeki ofisine gidecektim. Geçerken ilkokulumda önünden geçtim. şu zamana kadar inanın hiç gitmemişimdir . Valla nerden esti bilmiyorum bahçede koşturan o çocukları görünce bi iyilik yapasım geldi.
Zamanında çok yokluk çektim, ilkokulda millet boya takımı ayakkabısı oyuncağıyla hava atardı hep. Babam da allah razı olsun okuttu ama fazlasına gücü yetmiyordu biraz garip kalıyordum aralarında. 23 nisanda bigün okulda oyuncak dağıtılmıştı o gün hayatımın en mutlu günüydü. Ben de o günkü vefa borcumu ödemek istedim. Bizim çocuklardan 1 araba dolusu alışveriş yaptırdım pastel boya olsun ayakkabı olsun kitap olsun uzaktan kumandalı araba falan. Müdürle falan konuştum zaten ellerinde liste varmış. Hani durumları iyi olmayan onlara dağıtılmasını sağladım. Anladım ki birini mutlu etmek benim en büyük mutluluğum. Bana 27 sene önce 23 nisanda yapılan iyiliğin vefa borcunu ödediğimi düşünüyorum. Bilmiyorum arkadaşlar içimden geldi yazayım dedim beni gerçekten çok duygulandırdı bu olay